Apokalips apo dështim – beteja për Dabikun

Ilustrim

Qyteti Dabik, afro 40 kilometra nga Alepo, në pjesën veriore të Sirisë, me më pak se 3,500 banorë, është një vend joimpresionues për betejën, që supozohet se e paralajmëron Apokalipsin.

Dabiku ka vend qendror në ofensivën e sofistikuar propaganduese të grupit ekstremist, Shteti Islamik (IS). Bile, revista zyrtare e grupit e ka këtë emër.

Shteti Islamik pretendon se në Dabik do të zhvillohet beteja përfundimtare ndërmjet të krishterëve dhe myslimanëve. Ky pretendim i fundit është më pak se gjysmë i vërtetë.

Koalicioni i forcave speciale të Shteteve të Bashkuara dhe mbështetja ajrore, që formalisht konsiderohen të krishterë, i mbështesin forcat turke dhe kryengritësit sirianë, të dyjat palë myslimane, që tash po avancojnë kah qyteti.

“Nëse gjërat shkojnë sipas planifikimit, brenda 48 orëve ne do të jemi në Dabik”, i ka thënë agjencisë Reuters më 4 tetor, Ahmed Osman, komandant i grupit Sultan Murad, të Armatës së Lirë Siriane.

Për dallim nga qyteti i afërt Alepo, Dabiku nuk është ushtarakisht i rëndësishëm për grupin ekstremist, Shteti Islamik, pasi është vetëm një ndër shumë vendbanimet që duhet të pastrohen gjatë rrugës për në Al-Bab dhe përfundimisht, në qytetin Raka, ku është selia e Shtetit Islamik.

Por, nëse IS-i e humb Dabikun, kjo megjithatë do të ishte goditje. Siç ka theksuar Kyle Orton, nga Henry Jackson Society, IS-i e përdorë Dabikun për “t’i ftuar të gjithë myslimanët të vijnë dhe t’i mbështesin ushtarët islamikë në këtë luftë.

Aktualisht, kjo propagandë ka funksionuar: apokaliptizmi dhe kalifati i kanë dhënë Shtetit Islamik një joshje, të cilën rivalët e tij xhihadistë nuk e kanë, dhe kjo ka reflektuar me numrin e vullnetarëve të jashtëm, të cilët janë mbledhur nën flamurin e tyre, në krahasim me Al-Kaidën, të themi”.

Shteti Islamik e kishte okupuar Dabikun më 13 gusht të vitit 2014 dhe prej atëherë e ka kontrollin në këtë qytet.

Hyrja e Turqisë në luftë i komplikoi gjërat

Ndërhyrja e Turqisë në konflikt, duke e kaluar kufirin më 24 gusht, së bashku me forcat e afërta kryengritëse,duke e larguar IS-in nga qyteti Gjarabulus, i konsideruar si pikë madhore për kalimin e militantëve, ishte fillim i avancimit në Dabik.

Gjatë ditëve aktuale, bombarduesit e Turqisë i kanë sulmuar disa caqe të Shtetit Islamik, në hapësirat rreth qytetit.

Hyrja e Turqisë në konflikt e ka komplikuar gati çdo gjë. Mosbesimi ndaj Shteteve të Bashkuara është i shtrirë ndër forcat që e kundërshtojnë presidentin e Sirisë, Bashar al-Assad, për shkak të bindjes së tyre se kanë bërë pak për ta parandaluar masakërn e regjimit të Assadit ndaj popullit të Sirisë, prej fillimit të konfliktit në vitin 2011.

Si thekson mëtutje eksperti, Kyle Orton, mosbesimi po thellohet, derisa Uashingtoni i ka zgjedhur luftëtarët e ndërlidhur me Partinë Punëtore të Kurdistanit (PKK), si aleat primar në terren.

PKK i ka bazat në gjithë Sirinë dhe Irakun, ndërsa Turqia e konsideron si forcë separatiste, që punon për krijimin e enklavës kurde në pjesën veriore të Sirisë dhe në disa pjesë të Turqisë, (PKK i ka hedhur poshtë këto pohime), dhe rrjedhimisht, e sheh si potencial kërcënues për integritetin territorial të Turqisë.

Agjenda e supozuar separatiste e PKK-së, megjithatë, është përçarëse për të gjitha palët.

Lufta për Dabikun: rënia e paevitushme

Luftimet rreth qytetit, të mbështetura nga sulmet ajrore të koalicionit të udhëhequr nga Shtetet e Bashkuara, nga të cilat janë vrarë 15 kryengritës dhe 13 luftëtarë të IS-it, po intensifikohen dhe përleshja finale është e paevitueshme.

Militantët e Shtetit Islamik, nga ana e tyre, e kanë mbrojtur qytetin me mina tokësore dhe mjete të tjera eksploduese, dhe i kanë ftuar luftëtarët më të fuqishëm në hapësirat e tjera, që të vijnë në Dabik, për ta mbrojtur qytetin.

Por, e vërtetë është se rënia e qytetit është e paevitueshme.

Mostafa Sejari, nga Brigada al-Mutasim, e ndërlidhur me Armatën e Lirë Siriane, i tha së përditshmes brtanike, Daily Express, se “ne presim që beteja për Dabikun do të jetë më e ashpër se anjëherë më parë” dhe ka shtuar se Daeshi, që është shprehje pezhorative për IS-in në gjuhën arabe, “i ka sjellur qindra luftëtarë në këtë hapësirë, përfshirë forcat e tyre speciale për tu konfrontuar me neve...pasi e ka ndërtuar mitin e vet në Dabik, duke e eksploatuar injorancën dhe mungesën e dijes në mesin e njerëzve dhe duke krijuar avantazh nga historia dhe religjioni, për t’i realizuar projektet e veta djallëzore. Duke e kontrolluar Dabikun, ne e thejmë mitin e Daeshit dhe e hapim rrugën për në Marea”.

Referenca për histori dhe religjion mund të ketë lidhje me Hadith-in, që është përmbeldhje e raporteve për mësimet e profetit Muhamet. Sipas bashkudhëtarit të Muhametit, Abu Hurayrah, profeti kishte thënë se “Ora e fundit nuk do të vijë, derisa romakët të arrijnë në al-Amaq ose Dabik. Një armatë e përbërë nga njerëzit më të mirë në tokë në atë kohë, do të arrijë nga Medina për tu shkaktuar disfatë atyre”.

IS-i e di se nuk mund ta fitojë këtë luftë

Por, pyetja është se me çfarë çmimi do të merret kontrolli i Dabikut nga IS-i?

Shteti Islamik, derisa operon në disa mënyra si armatë tradicionale (me kuazi-shtetin e vet), po ashtu, vepron si një forcë kryengritëse. Nëse del se gjasët janë kundër tij, që në Dabik janë të tilla, IS-i mund ta paraqes forcën, meqë duke e pasur parasysh rëndësinë e qytetit për shenjën e tij, IS-i nuk ka tjetër zgjidhje.

Por, me gjasë, mund të humbë forcë njerëzore të rëndësishme në luftën për të cilën e di se nuk mund ta fitojë.

Nëse beteja për Dabikun zhvillohet sipas ritmit të luftimeve të mëparshme, që IS-i i ka bërë në qendrat urbane, ka shumë gjasë që të tërhiqet para armikut superior, por siç ka ndodhur me kryengritjen në Irak, largohet nga qyteti duke e lënë të mbushur me pajisje të improvizuara eksploduese, ndërtesa të minuara, së bashku me snajperët dhe sulmuesit vetëvrasës e braktisur.

Pra, mund të humbë, por kjo nuk do të kalojë heshtazi. (REL)

Përgatiti: Fatmir Bujupi