Cili kandidat presidencial i Shteteve të Bashkuara do të jetë më i mirë për marrëdhëniet ndërmjet SHBA-së dhe Kinës?
Këtë pyetje shtron revista Foreign Policy duke e cilësuar si mjaft të rëndësishme edhe për Pekinin, pasi Shtetet e Bashkuara, në vitin 2011, kanë qenë partneri më i madh tregtar i tij. Pekini, sipas revistës, nuk është ende i vetëdijshëm se cila do të jetë politika ekonomike e Amerikës në katër vjetët e ardhshëm, në kohën që ai po shënon rritje.
Politikat e Shteteve të Bashkuara, së bashku me çështjet që përfshijnë punën, mjedisin, qasjen e tregut dhe të drejtat e pronës, do të ndikojnë drejtpërdrejt në zhvillimin dhe prosperitetin e Kinës.
Rrjedhimisht, e gjithë kjo do të ndikojë edhe në stabilitetin e brendshëm të Kinës dhe ndoshta në legjitimitetin e qeverisë së saj, pasi në nëntor, vetëm pak ditë pas zgjedhjeve në SHBA, Partia Komuniste kineze do të zgjedhë udhëheqjen e re.
Me gjithë retorikën e tij agresive, republikani Mitt Romney mund të jetë më i mirë për Kinën, shkruan Foreign Policy.
Po sipas revistës, republikanët tradicionalisht kanë favorizuar tregtinë e lirë, sipërmarrjen e lirë dhe më pak rregulla – cilësi këto që, pak a shumë, janë në përputhje me filozofinë e tanishme të Kinës për zhvillim, investime dhe tregti.
Që kur dy vendet kanë krijuar marrëdhënie zyrtare në vitin 1979, raportet e tyre të përgjithshme kanë qenë më të mira kur republikanët kanë qenë në pushtet.
Premtimi i përsëritur i Romneyt se do të klasifikonte Kinën si manipulues të monedhës është mirë i ditur. Por, a mund ta bëjë vërtet një gjë të tillë? Foreign Policy kujton se Kina ka importuar 120 miliardë dollarë mallra amerikane më 2011 dhe se rreth 1 milion kinezë kanë vizituar Shtetet e Bashkuara atë vit, duke shpenzuar secili nga 7,000 dollarë mesatarisht.
Këto shifra do të rriten në vitin 2012 dhe a do ta respektojë Romney kërcënimin e tij në dëm të qindra-mijëra vendeve të punës në SHBA?
Dy ditë para zgjedhjeve presidenciale të vitit 2008, Obama ka bërë një kërcënim të ngjashëm për të mbrojtur industrinë e tekstilit në SHBA nga konkurrenca kineze. Pasi ka fituar zgjedhjet, administrata e tij ka kaluar katër muaj duke hetuar nëse Kina po shtypte në fakt monedhën e saj. Konstatimi? Kina nuk manipulonte.
Revista shkruan se nëse Romney fiton, ai do të ndjekë hapat e Obamës. Mbi të gjitha, ai nuk do të mendojë vetëm për ekonominë e Shteteve të Bashkuara, por edhe për mandatin e tij të dytë. Si president, vijon artikulli, Romney duhet të kuptojë se Kina mund të jetë më pak konkurruese sesa një mundësi për Shtetet e Bashkuara. Sipas revistës, tensioni ekonomik dhe financiar në SHBA është kryesisht rezultat i globalizmit dhe shpenzimeve tejet të mëdha, sidomos për shkak të luftërave në Irak dhe Afganistan.
Uashingtoni mund të fajësojë Pekinin për acarimin e krizës financiare në SHBA ose mund të angazhohet me Kinën, duke punuar së bashku për një zgjidhje të dobishme për të dyja vendet, shkruan Foreign Policy.
Derisa lufta dhjetëvjeçare e Amerikës në Azinë Qendrore po shkon drejt fundit, Kina dhe Shtetet e Bashkuara do të kenë më pak nevojë për të bashkëpunuar në frontin antiterrorizëm. Dhe, kjo rishpërndarje e burimeve mund të shkaktojë probleme, thuhet në artikull.
Me rritjen e shpejtë të Kinës dhe me zemërimin e SHBA-së me atë që konsideron si ndikim në rritje të Pekinit, administrata e Obamës ka kaluar në strategjinë e balancimit të Kinës në Azinë Lindore dhe më gjerë. Rritja e fërkimit midis dy vendeve, e shkaktuar nga dyshimet e Uashingtonit për qëllimet e Kinës në Detin e Kinës Jugore dhe shqetësime të tjera, kanë thelluar mosbesimin e tyre strategjik. Nëse Obama fiton, ai me siguri se do të vazhdojë në këtë drejtim, shkruan revista Foreign Policy.
Sipas saj, as politika e jashtme e Romnyt nuk do të ishte patjetër e mirë për Kinën. Ai ka premtuar se do t’i shesë armatim më të avancuar Tajvanit dhe se nuk do të kalojë shumë kohë për t’i shpjeguar Pekinit politikat e sigurisë amerikane në Azi. Përkundrazi, administrata e tij thjesht do të mbrojë udhëheqjen amerikane në rajon.
Obama, sipas revistës, përpiqet ende të shpjegojë se “loja” e tij në Azi nuk ka për qëllim të frenojë Kinën dhe, kurdo që i jepet rasti, ai bën gjeste të bashkëpunimit me Kinën.
Ndërkaq, Romney dhe udhëheqësi i ardhshëm kinez, Xi Jinping, ka gjasa të shtrëngojnë duart dhe të harrojnë atë çfarë ka thënë kandidati republikan deri më tani, shrkuan Foreign Policy.
Këtë pyetje shtron revista Foreign Policy duke e cilësuar si mjaft të rëndësishme edhe për Pekinin, pasi Shtetet e Bashkuara, në vitin 2011, kanë qenë partneri më i madh tregtar i tij. Pekini, sipas revistës, nuk është ende i vetëdijshëm se cila do të jetë politika ekonomike e Amerikës në katër vjetët e ardhshëm, në kohën që ai po shënon rritje.
Politikat e Shteteve të Bashkuara, së bashku me çështjet që përfshijnë punën, mjedisin, qasjen e tregut dhe të drejtat e pronës, do të ndikojnë drejtpërdrejt në zhvillimin dhe prosperitetin e Kinës.
Rrjedhimisht, e gjithë kjo do të ndikojë edhe në stabilitetin e brendshëm të Kinës dhe ndoshta në legjitimitetin e qeverisë së saj, pasi në nëntor, vetëm pak ditë pas zgjedhjeve në SHBA, Partia Komuniste kineze do të zgjedhë udhëheqjen e re.
Me gjithë retorikën e tij agresive, republikani Mitt Romney mund të jetë më i mirë për Kinën, shkruan Foreign Policy.
Po sipas revistës, republikanët tradicionalisht kanë favorizuar tregtinë e lirë, sipërmarrjen e lirë dhe më pak rregulla – cilësi këto që, pak a shumë, janë në përputhje me filozofinë e tanishme të Kinës për zhvillim, investime dhe tregti.
Që kur dy vendet kanë krijuar marrëdhënie zyrtare në vitin 1979, raportet e tyre të përgjithshme kanë qenë më të mira kur republikanët kanë qenë në pushtet.
Premtimi i përsëritur i Romneyt se do të klasifikonte Kinën si manipulues të monedhës është mirë i ditur. Por, a mund ta bëjë vërtet një gjë të tillë? Foreign Policy kujton se Kina ka importuar 120 miliardë dollarë mallra amerikane më 2011 dhe se rreth 1 milion kinezë kanë vizituar Shtetet e Bashkuara atë vit, duke shpenzuar secili nga 7,000 dollarë mesatarisht.
Këto shifra do të rriten në vitin 2012 dhe a do ta respektojë Romney kërcënimin e tij në dëm të qindra-mijëra vendeve të punës në SHBA?
Dy ditë para zgjedhjeve presidenciale të vitit 2008, Obama ka bërë një kërcënim të ngjashëm për të mbrojtur industrinë e tekstilit në SHBA nga konkurrenca kineze. Pasi ka fituar zgjedhjet, administrata e tij ka kaluar katër muaj duke hetuar nëse Kina po shtypte në fakt monedhën e saj. Konstatimi? Kina nuk manipulonte.
Revista shkruan se nëse Romney fiton, ai do të ndjekë hapat e Obamës. Mbi të gjitha, ai nuk do të mendojë vetëm për ekonominë e Shteteve të Bashkuara, por edhe për mandatin e tij të dytë. Si president, vijon artikulli, Romney duhet të kuptojë se Kina mund të jetë më pak konkurruese sesa një mundësi për Shtetet e Bashkuara. Sipas revistës, tensioni ekonomik dhe financiar në SHBA është kryesisht rezultat i globalizmit dhe shpenzimeve tejet të mëdha, sidomos për shkak të luftërave në Irak dhe Afganistan.
Uashingtoni mund të fajësojë Pekinin për acarimin e krizës financiare në SHBA ose mund të angazhohet me Kinën, duke punuar së bashku për një zgjidhje të dobishme për të dyja vendet, shkruan Foreign Policy.
Derisa lufta dhjetëvjeçare e Amerikës në Azinë Qendrore po shkon drejt fundit, Kina dhe Shtetet e Bashkuara do të kenë më pak nevojë për të bashkëpunuar në frontin antiterrorizëm. Dhe, kjo rishpërndarje e burimeve mund të shkaktojë probleme, thuhet në artikull.
Me rritjen e shpejtë të Kinës dhe me zemërimin e SHBA-së me atë që konsideron si ndikim në rritje të Pekinit, administrata e Obamës ka kaluar në strategjinë e balancimit të Kinës në Azinë Lindore dhe më gjerë. Rritja e fërkimit midis dy vendeve, e shkaktuar nga dyshimet e Uashingtonit për qëllimet e Kinës në Detin e Kinës Jugore dhe shqetësime të tjera, kanë thelluar mosbesimin e tyre strategjik. Nëse Obama fiton, ai me siguri se do të vazhdojë në këtë drejtim, shkruan revista Foreign Policy.
Sipas saj, as politika e jashtme e Romnyt nuk do të ishte patjetër e mirë për Kinën. Ai ka premtuar se do t’i shesë armatim më të avancuar Tajvanit dhe se nuk do të kalojë shumë kohë për t’i shpjeguar Pekinit politikat e sigurisë amerikane në Azi. Përkundrazi, administrata e tij thjesht do të mbrojë udhëheqjen amerikane në rajon.
Obama, sipas revistës, përpiqet ende të shpjegojë se “loja” e tij në Azi nuk ka për qëllim të frenojë Kinën dhe, kurdo që i jepet rasti, ai bën gjeste të bashkëpunimit me Kinën.
Ndërkaq, Romney dhe udhëheqësi i ardhshëm kinez, Xi Jinping, ka gjasa të shtrëngojnë duart dhe të harrojnë atë çfarë ka thënë kandidati republikan deri më tani, shrkuan Foreign Policy.