'Vuajtja na bashkoi': Streha nëntokësore në Izjumin e çliruar i kthehet qetësisë
Gjatë pushtimit rus të Izjumit, në rajonin e Harkivit të Ukrainës, Andriy Pleshan strehoi rreth 60 njerëz, në mesin e tyre edhe një foshnje, në bodrumin e tij të shekullit XIX -- duke i bërë jehonë historisë së bodrumit si një vend i shenjtë për ata që ikin nga dhuna. (Përgatiti: Syzanë Paçarizi)
5
Banorët, të tmerruar, mezi u larguan nga shtëpitë e tyregjatë muajit të parë të luftës pasi bombardimet intensive ruse e kthyen në gërmadhë pjesën më të madhe të qytetit.
6
Pleshan tregon një kapelë nga një ekuipazh tanku rus, një nga mbetjet e shumta të luftës.
Banorët jetonin me frikën e ushtarëve rusë, të cilët vinin rregullisht për t'i kontrolluar ata që strehoheshin në bodrume. "Ne mund të ishim vrarë në çdo kohë", rikujton Pleshan, duke çuar një gotë me alkoolin e tij të bërë vetë. “Kjo vuajtje na bashkoi”.
Banorët jetonin me frikën e ushtarëve rusë, të cilët vinin rregullisht për t'i kontrolluar ata që strehoheshin në bodrume. "Ne mund të ishim vrarë në çdo kohë", rikujton Pleshan, duke çuar një gotë me alkoolin e tij të bërë vetë. “Kjo vuajtje na bashkoi”.
7
Pasi strehoi kaq shumë njerëz, tani në bodrum ka mbetur vetëm Pleshani, së bashku me qentë dhe macet e tij.
8
Atij i mungon shoqëria e Nykës dhe prindërve të saj, të cilët u nisën për në Kursk, një qytet në Rusi jo shumë larg kufirit me Ukrainën.
“Prindërit kishin frikë për shëndetin e vogëlushit, i cili nuk e pa dritën e diellit”, thotë Pleshan.
Që atëherë ai ka folur me ta në telefon. "Unë u thashë atyre se doja t'i shihja përsëri së shpejti dhe ata premtuan se do të ktheheshin në pranverë", thotë ai.
“Prindërit kishin frikë për shëndetin e vogëlushit, i cili nuk e pa dritën e diellit”, thotë Pleshan.
Që atëherë ai ka folur me ta në telefon. "Unë u thashë atyre se doja t'i shihja përsëri së shpejti dhe ata premtuan se do të ktheheshin në pranverë", thotë ai.
Facebook Forum