Fytyrat prapa numrave
“Vetëm një vdekje sot”...sa herë e kemi dëgjuar këtë shprehje, kur kemi lexuar raportin ditor për numrin e rasteve të vdekjes nga koronavirusi i ri. Me raste natyrshëm kemi ndier lehtësim, se qenka “vetëm një vdekje” dhe jo dhjetë, njëzet e më shumë.Por, edhe prapa asaj “vetëm një” vdekjeje qëndron një familje e tërë në zi... diku ka mbetur një karrige e zbrazët përreth tavolinës. Nuk janë vetëm numra të trishtë, kanë një jetë të tërë prapa dhe kishin plot ëndërra për nesër.
Radio Evropa e Lirë ka krijuar një hapësirë, me qëllimin e vetëm që çdo numër të ketë një fytyrë – një gjysh, gjyshe, nënë, baba, burrë, grua, partner apo mik.
Nëse keni humbur dikë dhe keni dëshirë ta kujtoni, na dërgoni një fotografi, me një kujtim për atë që keni humbur – një lamtumirë që s’e patët mundësinë t'ia thoni. Na kontaktoni në mediat sociale, në adresën cubollik@rferl.org ose përmes formularit më poshtë.
Le t'i kujtojmë së bashku.
Avni Hoxha ka qenë laborant në Institutin e Patologjisë në Prishtinë.
Babi, ditët e para pas lindjes së Hanës kur të takova në spital, nuk munda të të falënderoj për të gjitha që ke bërë për mua dhe Norën, për dashurinë dhe kujdesin e treguar, sepse thellë në shpirt shpresoja që do ta tejkaloje këtë sfide.
Sot teksa po pikëllohem që më nuk do të kthehesh, jemi shume krenarë që ishe i yni, që jetove me dinjitet dhe na mësove sesa ka vlerë njeriu dhe njerëzillëku. Përjetë e pikëlluar që Hana dhe Lisi nuk do të rriten me ngrohtësinë tënde ashtu sikurse Morea, babush!Deri në përjetësi do të jesh ylli më i ndritshëm në qiellin tonë!
Teuta
Gjyshi i buzëqeshur i Donës, Thesarit dhe Andit.
TY të faleminderit pafund, për çdo përqafim e buzëqeshje, për sytë që shkëlqenin dritë sa herë thërrisnim emrin tënd. Të faleminderit, për urtësinë dhe mendjen e bukur që e ndave me ne, duke na mësuar çdo ditë se ç’do të thotë të kesh gjithçka, kur je i rrethuar me njerëz që të duan. Pa ty, jemi bërë si hije që nuk e gjejnë dot trupin e vet. Për ne nuk ka lamtumirë, nuk e kemi për detyrim të pajtohemi me të premten e 19 marsit 2021. Do të na duhet të mësohemi të jetojmë me dhimbjen që kemi në shpirt që nga ajo ditë, por jo të pajtohemi me të. Të pastë shpirti dritë, ashtu sikur ti që ke ndritur jetët tona.
Do të të duam përjetësisht,
Akterja, Arbana, Saranda dhe Lenarti.
Për babanë tonë kemi aq shumë kujtime sa nuk mund të përshkruhen lehtë, por atë do e kujtojmë gjithmonë si njeri të drejtë e parimor, si prind shumë të përkushtuar, si profesionist të pazëvendësueshëm, si atdhetar e mbi të gjitha si humanist. Si intelektual dhe i shkolluar në kushte jo të lehta, ai qëllim në jetë e kishte shkollimin dhe pavarësimin tonë. Punonte pa ndjerë lodhje, vetëm e vetëm që ne t‘i arrinim majat më të larta të dijes. Në kohën e tij të lirë e në ndejat tona, gjithmonë zinin vend diskutimet nga lëmi të ndryshme, sidomos për gjeografinë, historinë, e politikën, ku ai kishte njohuri te jashtëzakonshme.
Gjithmonë na inkurajonte të lexonim shumë. Na mësonte të përkushtoheshim ne shkollim e në punë. Ai e ushtronte profesionin prej mjeku me një përkushtim te madh. Ai, thjesht e adhuronte punën e tij prej humanisti. Ai ishte i përkushtuar jo vetëm për ne fëmijët, por edhe për mbesat dhe nipat, të cilët i donte, e i adhuronte shumë. Ai na mësonte ta duam familjen e atdheun dhe këtë e bënte jo me fjalë, por me vepra. Familja për të ishte krejt jeta, e atdheu dashuri dhe detyrë për ta mbrojtur.
Edhe në kohën kur koronavirusi merrte jetë njerëzish, ai ishte i përkushtuar të mjekonte e shpëtonte njerëz, edhe pse e ndjente se ky virus nuk do të kishte mëshirë për vetë atë.
Të kujton biri yt
NA MUNGON SHUME BABË & BABGJYSH
Koha shëron të gjitha plagët, por dhimbjet nuk shërohen kurrë. Si mund të jemi mirë, kur vjen çdo ditë, e çdo vit, ku ti këtu mungon? Çdo gjë duket e zbehtë pa ty, më duket sikur çdo gjë ka ndodhur vetëm pak ditë më parë. Trishtohet shpirti, vajton zemra, loti nuk ndalon edhe pse e dimë që vdekja nuk ka kthim. Ndonjëherë nuk ja vlen pa ty të jetohet, edhe pak muaj bëhet një vit pa ty, na duket si sot ata sytë e tu që na shikonin me ëmbëlsi, zëri yt i ngrohtë që gjithmonë na ka bërë të jetojmë. Thjesht jemi gjallë, por edhe të vdekur pa ty. Edhe pse nuk jemi bashkë, ti je pjesë e jetës tonë, që do të jetosh gjithmonë në zemrat tona.
Bashkëshortja Sanija
Fëmijët: Iliri, Emrushi dhe Merita, dhe si nipi Leonidi.
Blerimi
Nuk do ta harroj kurrë zërin që ma dha lajmin përmes telefonit, atë zë e ndiej edhe në ëndërr, sepse unë kisha shumë shpresa dhe nuk e prisja...më dhanë shpresa, më thanë se nuk ishe aq keq, por unë nuk mund të të shihja. Nuk mund ta fshija ballin nga djersët e asaj nate vere. Nuk më lanë të isha pranë teje ashtu siç i patëm premtuar njëri-tjetrit, nuk mund të ta mbaja dorën fort deri sa po e lije këtë botë. Ndjej se nuk të kam dalë hakut siç e meritoje dhe kjo më mundon shumë. Do të të pëshpëritja se sa fort të dua dhe se të gjithë ishim mirë, sepse atë brengë kishe, meqë ishim infektuar.
Nuk e di a do ishte më lehtë, por së paku nuk do të më mundonin shumë pikëpyetje. A ishte dikush afër teje? A u kujdesën për ty? A e the ndonjë fjalë të fundit? Kush t'i mbylli sytë ??? Ti nuk e meritoje të ikje kështu pa na thënë asgjë, pa paralajmërim, pa të parë për herë të fundit. Ndoshta nuk e doje lamtumirën sepse na deshe më shumë se çdo gjë dhe preferove të ikësh në heshtje, të bëheshe përgjithmonë engjëlli ynë mbrojtës.
E di që je në një vend të bukur ashtu siç e kishe shpirtin dhe mendjen. Ngushëllimin po mundohem ta gjej në veprat e mira që le pas.
Do të të kujtoj deri sa të vi te ti. Mos përjetoftë njerëzimi kurrë më kohëra të tilla!
Po ashtu bashkëndjejmë dhimbjen me të gjithë familjarët e tjerë që kanë humbur më të dashurit e tyre në këtë betejë.
Faleminderit për gjithçka.
Do të mbetesh përherë krenaria e familjes sonë.
Prehu në paqe!
Të duam përjetësisht❤️
Ilirja dhe Florenti me familje.
Egzoni
